Psy wysyłają mnóstwo różnych znaków: uspokajające, zapraszające do zabawy, ostrzegawcze, grożące, sygnały stresu itd. Aby móc jej poprawnie odczytać, musimy bacznie obserwować psa.
Sygnały uspokajające: lizanie, ziewanie, leżenie na brzuchu, zastygnięcie w bezruchu, powolne poruszanie się, odwrócenie całego ciała lub głowy, rozdzielanie zdenerwowanych osobników (ludzi lub psów) własnym ciałem.
Sygnały ostrzegawcze: warczenie, szczekanie, pozorowany atak (kłapnięcie zębami), pokazanie kłów i ich oblizywanie, zjeżona sierść na kłębie i szyi oraz znieruchomienie (w połączeniu z innymi sygnałami grożącymi).
O czym informuje nas pies przy pomocy poszczególnych części ciała?
Ogon:
- entuzjastycznie machający – zadowolenie, szczęście, przyjazne nastawienie,
- trzymany wysoko – pewność siebie, pobudzenie, czasem agresja,
- intensywne ruchy, obejmujące zad – uległość, próba uzyskania przychylności,
- sztywny na linii grzbietu, poruszający się powoli – złość,
- puszczony, sztywne ruchy – niepokój, zdenerwowanie, chęć uzyskania przychylności drugiego osobnika,
- nisko, podwinięty między tylnymi nogami – strach, niepewność siebie,
- ogon trzymany 45 stopni poniżej linii grzbietu lub nieco powyżej – zainteresowanie, czujność.
Uszy:
- postawione – czujność, uważne nasłuchiwanie,
- skierowane do tyłu lub miękko leżące na głowie – przyjemność, uległość lub strach,
- postawione do przodu, płasko przyciśnięte do głowy – agresja, gotowość do ataku.
Oczy:
- spokojne, powieki luźne i rozwarte, a białka niewidoczne (z wyjątkiem niektórych ras o jasnych tęczówkach) – przyjemność, uległość, rozluźnienie,
- odwracanie, spuszczanie wzroku – niepewność, próba wskazania czegoś – nie oznacza poczucia winy,
- pokazanie białek – strach, próba spojrzenia na dany obiekt bez obracania ku niemu głowy,
- mrużenie oczu – próba uspokojenia przeciwnika, niepewność lub strach,
- powieki bardzo rozszerzone – panika lub agresja,
- szeroko otwarte – podekscytowanie, agresja, złość,
- intensywne patrzenie innemu psu w oczy – groźba, wyzwanie do walki.
Zdenerwowany, pobudzony pies odbiera wpatrywanie się w niego jako prowokację i może zaatakować. Natomiast łagodny kontakt wzrokowy jest w stanie wzmocnić relacje między człowiekiem i zwierzęciem.
Pysk:
- otwarty, zęby odsłonięte w szerokim grymasie – uległość,
- trącanie pyskiem – próba zwrócenia na siebie uwagi, sprawdzanie nieznanego zapachu,
- ziewanie – zmęczenie, stres i podenerwowanie, zniecierpliwienie,
- wargi napięte, skóra na nosie zmarszczona, odsłonięte siekacze i kły – agresja, pewność siebie i gotowość do ataku przy najmniejszej prowokacji,
- oblizywanie fafli lub nosa – stres, strach,
- fafle zwisające luźno, pysk lekko rozwarty lub zamknięty (ale nie zaciśnięty) – rozluźnienie,
- fafle ściągnięte do tyłu, odsłonięte wszystkie zęby, warczenie – agresja spowodowana strachem lub obroną,
- dyszenie – stres, zmęczenie, przegrzanie.
Postawa:
- głowa wysoko uniesiona, uszy postawione, spojrzenie na wprost, klatka piersiowa wypięta, kłąb zjeżony, nogi szeroko rozstawione, mocno wbite w ziemię, ogon uniesiony w górę, pies robi wrażenie większego, może warczeć i powoli poruszać ogonem – pewność siebie, wyższość,
- głowa nisko, nogi ugięte, ogon skierowany w dół, pies odwraca głowę, kuli się, staje się mniejszy, podchodzi do innego osobnika z boku, przyjmując jak najniższą postawę. Ogon jest położony poniżej linii grzbietu, może nim machać z zapałem. Może próbować polizać innego osobnika lub własny nos – niepewność, strach, uległość, poddanie.
- ułożenie na grzbiecie, z podniesionymi łapkami i odsłoniętym brzuchem – całkowite podporządkowanie,
- robienie ukłonu – zaproszenie do zabawy,
- wyprostowana łapa, pies zaczepia, kładzie się na przednich łapach trzymając zad w górze, merda energicznie ogonem – zachęta do zabawy,
- poprzeczne ustawienie się do drugiego osobnika – „nie mam złych zamiarów, ale nie jestem uległy”.
- podniesienie jednej łapy, zgiętej w stawie nadgarstkowym – stres, strach.
Dźwięki:
- szczekanie – ostrzeżenie (gwałtowne, w kilku seriach, o średniej tonacji), radość (jedno -dwa szczeknięcia w wysokiej tonacji), zaproszenie do zabawy (seria szczeknięć, które zaczynają się w średniej tonacji i przechodzą w wysoką), złapanie tropu, poirytowanie (pojedyncze ostre szczeknięcie w niskiej tonacji), alarm,
- wycie – oznaczanie terytorium, odstraszenie, nawoływanie,
- skomlenie, pisk – dyskomfort, ból, zniecierpliwienie,
- warczenie – ostrzeganie (ciche, w niskiej tonacji, wydobywające się z piersi), lęk, niepewność (wyższa tonacja, wydobywa się z pyska),
- niska tonacja – groźba, gniew, agresja,
- wysoka tonacja – nastawienie przyjazne,
- szybkie szczekanie – większy stopień pobudzenia.
Zapachy:
- obwąchiwanie pysków oraz okolic narządów płciowych i odbytu przez innego psa – osobniki dominujące niechętnie na to pozwalają, natomiast uległe poddają się temu rytuałowi w celu zaprezentowania się przeciwnikowi.
Wszystkie zachowania zawsze należy interpretować biorąc pod uwagę miejsce, sytuację czy wydarzenie, którego doświadcza lub doświadczył pies
.